ad MMXX

      Stanąwszy przed wysokimi murami z ciosanego kamienia zapatrzyłem się przez chwilę w łuk portalowy, który wsparty na dwóch prostych, rozsypujących się kolumnach, ozdobiony został dwupasmową plecionką o wzorze sieciowym, przechodzącym w falistą wić. Płaskorzeźby na kapitelach kolumn przedstawiały dwugłowe ptaki, trzymające w szponach ludzkie czaszki. Nadproże i podstawy kolumn pozbawione zostały dekoracji figuralnej. Najdziwniej jednak rysowały się wyobrażenia na tympanonie: umieszczona w centrum niezwykle powabna postać kobieca przyjmowała hołd od dwóch mężczyzn, klęczących po obu jej stronach. Ten z lewej trzymał w ręce gołębice, ten z prawej - podawał jej sztylet. Kratowane dźwierza były uchylone. Wszedłem na kwadratowy, mroczny dziedziniec wewnętrzny. Nie zdążyłem się nawet dobrze rozejrzeć, gdy po przeciwnej stronie otworzyły się ze zgrzytem ciężkie, metalowe drzwi, wiodące do części mieszkalnej zamku.
     Wysoka, smukła postać w czarnej liberii biegła w moim kierunku i od razu odebrała mi walizki.
   - Witamy pana w Geistschloss ! - powiedział lokaj. - Pan Bose oczekuje pana od kilku dni! Zainstalował nawet lunetę na wieży, aby wiedzieć wcześniej, czy ktoś ku nam zmierza. Przeszliśmy klaustrofobiczny dziedziniec i stanęliśmy na progu. Ogromne, kute z żelaza drzwi broniły dostępu do mrocznego wnętrza. Nietypowa dekoracja znowu wzbudziła moje zainteresowanie. Każde skrzydło zostało podzielone na dwa prostokątne pola, otoczone bordiurą, składającą się z motywów roślinno-zwierzęcych. W górnej kwaterze lewego skrzydła leżąca postać odganiała rekami monstrualnego nietoperza, w dolnej - skrzydlaty smok pochylał zgaszoną, dymiącą jeszcze pochodnię. Prawa strona przedstawiał grobowiec, flankowany przez dwie tajemnicze postacie w opuszczonych kapturach; na szczycie nagrobka wykrzywiona chimera owijała się wokół krzyża. Dolne pole oprócz tradycyjnego wyobrażenia Czasu - Kronosa z kosą - zawierało łacińską inskrypcję: Sit transit gloria mundi.
     Byłem oczarowany formą i trochę zdezorientowany dziwaczną ikonografią. Spojrzałem w górę. Wysoko nad drzwiami majaczyły pyski maszkaronów.
    - Wspaniała robota, prawda? - odezwał się nagle jakiś skrzekliwy głos, a w wejściu pojawiła się dość nieprzyjemna, karłowata postać w staromodnym, wytartym surducie. - Herr Heinrich zamówił te drzwi u mistrzów w Breslau, którzy wykonali je podług mego skromnego projektu - powiedziała z radością karykatura człowieka, zacierając zniszczone dłonie.

Teskt użytkowy z zaznaczonymi słowami kluczowymi: wczasy pod gruszą, agroturystyka

Czy dzisiejsza agroturystyka to obecna forma dawnych wczasów pod gruszą? Myślę, wbrew niektórym definicjom, które można znaleźć w internecie, że jednak nie!  Wczasy pod gruszą to była forma wypoczynku u prawdziwego rolnika, w działającym gospodarstwie rolnym, gdzie można było mieszkać i jadać razem tradycyjne posiłki z prawdziwymi gospodarzami, uczestniczyć z nimi w wielu pracach polowych oraz obserwować, jak na co dzień wygląda hodowla zwierząt czy uprawa roślin. W agroturystyce mamy zatem zapewnioną domową, wiejską atmosferę i możemy liczyć na zdrową i świeżą żywność, ale niejednokrotnie są to estetyczne i funkcjonalne enklawy na tle dysfunkcyjnej dawnej wsi, która straciła z różnych względów swe dawne oblicze. Czy zatem wolno nam jednym tchem wymieniać obok siebie nazwy:   agroturystyka i wczasy pod gruszą? Być może w niedalekiej przyszłości te dwa terminy staną się synonimami tej samej sytuacji, związanej z aktywnym wypoczynkiem na łonie natury, ale dopóki pewne pokolenie będzie kojarzyło wczasy pod gruszą z tak zwanym urlopem u chłopa, dopóty agroturystyka pozostanie pewnego rodzaju novum na mapie wakacyjnych atrakcji.

Tekst użytkowy z zaznaczonymi słowami kluczowymi:
 notesy, notatki, notatniki, notatniki Moleskine

Obecnie notatniki Moleskine   podbijają cały świat. W dobie notebooków, laptopów, ipadów i innych mnogich tabletów taka informacja może się każdemu wydać nieprawdopodobna. A jednak to prawda! Dziś byle jaki pisarzyna, grafoman i skryba zapisuje namiętnie swoje notatki,  bazgroły i literackie wypociny właśnie w notatnikach Moleskine. Takimi notesami nie gardzą też wzięci literaci, znani i popularni autorzy poczytnych kryminałów; a być może znalazłby się też jakiś noblista. Z takich  notatników  korzystają nie tylko pisarze, ale ochoczo szkicują w nich rysownicy, projektanci mody oraz malarze. A wszystko to siła i potęga literatury i sztuki, gdyż przedziwna historia marki Moleskine wiaże się nierozerwalnie i niesamowicie z historią sztuki i literatury. Ponoć producent  - włoska firma Moleskine do dziś kultywuje legendę, jakoby ich notatników używali: Vincent van Gogh, Pablo Picasso, Ernest Hamingway, Bruce Chatwin oraz Ryszard Kapuściński. Tak naprawdę marka Moleskine powstała de facto w 1997 roku w Mediolanie. Wcześniej, do 1986 roku, tego typu notesy były produkowane przez włoskie i francuskie manufaktury, a sprzedawano je w głównie w Paryżu w sklepach papierniczych. Cieszyły się dużym zainteresowaniem właśnie wśród artystów. Tak naprawdę to Ernest Hamingway i Bruce Chatwin robili notatki w podobnie wyglądających jakichś notatnikach i notesach. W 1986 roku Bruce Chatwin w swym utworze pt. "Pieśni stworzenia" po raz pierwszy użył nazwy „moleskine" na określenie takich właśnie notatników, stając się jakby mimochodem ojcem chrzestnym marki Moleskine. Obecnie każdy doskonale rozpozna i odróżni notatniki Moleskine od innych. Wysokiej jakości papier w kolorze kremowym i charakterystyczna okładka z elastyczną taśmą to wyznaczniki tej marki.